Metamorfoza pewnego francuskiego lustra

Jeszcze w lutym czy w marcu zjawiła się w mojej pracowni pewna Pani, której marzyła jej się metamorfoza lustra, które dotąd trzymała schowane za szafą. Lustro to wcale nie byle jakie, bo raz że prezent, dwa - pamiątka po znanym i cenionym u nas arcybiskupie Marianie Przykuckim, który zmarł kilka miesięcy wcześniej. Cały problem tkwił w tym, że rama lustra pociągnięta była leciwą już warstwą złotolu, który nie dość, że spłaszczał beznadziejnie wszystkie żłobienia to na domiar złego w kilkunastu miejscach utlenił się tworząc nieciekawe zielone zacieki. Właścicielka lustra marzyła sobie, by ramę oczyścić i dotrzeć do surowego drewna, pięknie je podkreślić i zostawić. Wielkie było jej rozczarowanie, gdy się okazało, że rama z tak cennego surowca jakim jest drewno zrobiona nie jest i że to zwykły odlew z żywicy. Poprosiła więc tak czy owak o oczyszczenie i przemalowanie ramy sugerując kolory szarości, by pasowały jej do grafitowej szafy.

Zapodziałam gdzieś niestety na komputerze zdjęcia "przed", więc musicie użyć wyobraźni i uwierzyć na słowo, że to brudne złoto z zielonymi utlenionymi zaciekami wcale nie wyglądało za ciekawie!
Tak więc rama została oczyszczona (w tym miejscu dziękuję A. za pomoc), zagruntowana, kilkukrotnie malowana, na koniec cieniowania w szarościach, zabawa papierem ściernym, techniką suchego pędzla i wykończenie satynowym woskiem. Pracy trochę było, bo okazało się, że ta marna podróba a'la francuskie lustro pozostawiała wiele do życzenia, miała sporo ubytków, a samo lustro było beznadziejnie osadzone w kicie co już dawno skamieniał. Ale im więcej trudności - tym większa satysfakcja, że udało się projekt doprowadzić do końca.
Oto co wynikło z metamorfozy...

Przyznam po cichu, że z efektu byłam bardzo zadowolona, aż naprawdę szkoda mi było się z lustrem rozstać. Myślę, że całkiem znośnie udało mi się podkreślić plastykę ramy i przejść z kiczu (bo ta wersja złota naprawdę nie zachwycała do formy akceptowalnej).
(Skromnisia się odezwała :P Ale wybaczcie - zazwyczaj jestem perfekcjonistką, która ciągle widzi swoje niedociągnięcia...)